Bir yiyecek özlemi, belirli bir yiyecek için güçlü bir arzuyu ifade eder Aşermek. Bu arzu genellikle kontrol edilemez görünür. Genellikle kaygı veya stres azaltma gibi tatmin edici duygusal isteklerden kaynaklanır. Araştırmacılar, hamilelik isteklerinin fetüsün veya annenin bazı beslenme gereksinimlerini karşılamaya yardımcı olduğundan sıklıkla bahsetmiştir.
Ayrıca, hamilelik sırasındaki bu istekler, obezite veya gestasyonel aşırı kilonun gelişmesinde rol oynar. Bununla birlikte, araştırmacılar, belirli yiyecekler için özlemden kaynaklanan farklı davranışları yöneten nörobiyolojik mekanizmayı henüz tanımlamamışlardır.
Aşermek, Zevk Almamıza Neden Olan Bağlantılar
Barselona Üniversitesi’nden araştırmacılar tarafından Nature Metabolism‘de yayınlanan yakın tarihli bir araştırma, ödül devrelerinin -örneğin yemek yemek gibi zevk aldığımız bir şeyi yapmaktan zevk almamıza neden olan bir sistem – işlevsel bağlantılarında değişikliklerin meydana geldiğini belirtti.
Tıp ve Sağlık Bilimleri Fakültesi’nde öğretim görevlisi olan March Claret ve Barselona Üniversitesi’nden Roberta Haddad-Tóvolli, hamile dişi farelerin, hamile bir insana benzer şekilde tatlı yiyeceklere daha fazla hassasiyet gösterdiğini belirtti. Bu fareler, özellikle kalori bakımından zengin gıdalara karşı aşırı yeme davranışları geliştirdiler. Beyin yapılarındaki değişiklikler, araştırmacıları dopaminerjik nöronların iletilmesinde önemli bir rol oynayan mezolimbik yolu değerlendirmeye motive etti. Herhangi bir motivasyonel davranış biçimi, öncelikle zevki düzenleyen bir nörotransmitter olan dopamin tarafından kontrol edilir.
Dopamin seviyelerini ve çekirdekteki accumbens’teki bir dopamin reseptörünün aktivitesini gözlemlediler. Beyindeki çekirdek akumbens bölgesi, beyinde cinsel, ödül, beslenme, kendi kendine ilaç verme ve stresle ilgili davranışlarda kilit rol oynayan bir bölgedir. Haddad-Tóvolli’ye göre, bu çalışmanın bulguları, mezolimbik yolun hamilelik sırasında dopamin reseptör nöronları aracılığıyla tam bir yeniden düzenlemeye uğradığını doğrulamaktadır. Bu nöronların aktivitesini bloke ettikten sonra, fareler gıda kaygılarında ve isteklerinde değişiklikler gösterdi. Bu nöronların gıda istekleri için gerekli olduğunu gösterdi.
Ayrıca, Claret ve Haddad-Tóvolli inatçı isteklerin yavrular üzerinde zararlı bir etki yarattığını bildirdi. Gıda tüketimini düzenlemek için gerekli olan sinir yollarının gelişimini ve metabolizmasını etkilerler. Bu da anksiyete bozukluklarına, kilo alımına ve yeme bozukluklarına neden olur. Önceki çalışmalar, temel olarak, yetersiz beslenme, kronik stres veya obezite gibi annelerdeki kalıcı alışkanlıkların çocuğun sağlığı üzerindeki etkisine odaklanmıştı. Yemek isteği gibi tekrarlanan davranışların, çocuğun metabolik ve psikolojik kırılganlığını artırmak için yeterli olduğunu vurguladı.
